دو نفر ها همیشه می آیند،
گاهی می مانند،
گاهی میروند،
گاهی دوست می دارند.
دو نفر ها گاهی در زمین حضور دارند، گاهی به آسمان میروند،
گاهی هم از بد ماجرا آسمانی میشوند!
دو نفرها گاهی آفت زده میشوند و گاهی هم آفت می زنند.
دو نفر ها اما همیشه فراموش میکنند
وجود گرفتنی نیست ، دادنی است
هدیه است ، امانی نیست
دو نفر ها شاید بمانند ، شاید بروند
شاید بگویند ، شاید نگویند
دو نفر ها چه باهم ، چه بی هم
قصه ای دارند
قصه ای ابری . . .
دو نفر ها هیشه دو نفرند